Ukrzyżowany staje się głupstwem dla pogan, zgorszeniem dla Żydów dla nas mocą i zbawieniem

Kłaniamy Ci się Panie Jezu Chryste...

ODSTEREOTYPIĆ: Lech Kaczyński sercem oddany sprawie narodowej... Izraela

Ciekawe wspomnienie przyjaciółki Lecha Kaczyńskiego, obecnej konsul w Nowym Jorku pani Ewy Junczyk-Ziomeckiej, która - chcąc wystawić jak najlepsze świadectwo tragicznie zmarłemu Prezydentowi - przytoczyła kilka znamiennych faktów z jego życia i działalności politycznej. Wspomnienia ukazały się "Rzeczpospolitej" z 9 kwietnia 2011 roku. Przytacza je także "Myśl Polska" 24 kwietnia - 1 maja 2011 roku.

Nie dziwi więc postawa Lecha Kaczyńskiego w sprawie Jedwabnego gdy był ministrem sprawiedliwości i prokuratorem generalnym. Postawa, która nie polski interes stanu i prawdę historyczną reprezentowała.

Widzieć świat niestereotypowo... trudne i bolesne jest to najczęściej, ale to w końcu prawda wyzwala.

POMÓŻMY GROSSOWI (4): Gorliwi współpracownicy niemieckch morderców

Kim są ci eleganccy panowie, elegancko ubrani?

W łapaniu Żydów, dostarczaniu do niemieckich morderców, donoszeniu, biciu, poniżaniu prym wiodła "policja" składająca się z ... Żydów. To oni swą nadgorliwością próbowali zapewne uwiarygodnić się i wykupić od śmierci. Czynili to w najbardziej obrzydliwy z możliwych sposobów, wydając na śmierć i poniżając swoich żydowskich współbraci, może nawet znajomych, przyjaciół, bliskich. Ich działania nie dotyczyły pojedynczych osób, lecz całych setek tysięcy polskich Żydów.

Bańka, w której ukryto część archiwum Ringelbluma

Powyższe zdjęcie przedstawia tych dumnych oprawców, którzy stanowili ową "policję śmierci". Komentarzem do tego zdjęcia niech będzie fragment z przejmującej książki, świadectwa autorstwa Emanuela Ringelbluma (1900-1944), założyciela organizacji Oneg Sabat (Radość Soboty) tworzącej podziemne archiwum getta warszawskiego. Przed likwidacją getta archiwum ukryto. Po wojnie odnaleziono 2 z 3 części owego archiwum. Książka E. Ringelbluma "Kronika getta warszawskiego. Wrzesień 1939 - styczeń 1943" (wydana przez wyd. Czytelnik w 1983 roku) jest wstrząsającym świadectwem tamtych dni.

Sam autor należał do przedwojennej inteligencji. Ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim. Jak podaje Wikipedia, pracował jako nauczyciel w żydowskich szkołach średnich. W roku 1927 obronił pracę doktorską. Działał także w partii Poalej Syjon Lewica. Został schwytany, torturowany i rozstrzelany przez Niemców 7 marca 1944 roku w ruinach getta warszawskiego.

Tu przytoczymy tylko fragment odnoszący się do owej "policji", która bez cienia wahania umożliwiała holokaust Żydów (s.426-428).

Przytoczone fragmenty wręcz paraliżują, człowiek niejako zamiera z przerażenia i niedowierzania. Bo, że Niemcy mordowali, to rzecz oczywista, ale Żydzi swych współbraci, niewinne kobiety, malutkie żydowskie dzieci... Przyznam, że gdy czytam te opisy doznaję niesamowitego wstrząsu. I za autorem zadaje pytanie: Jak tak było można?

 O zbrodniarzu Gancwajchu i jego obrzydliwej, zbrodniczej działalności na polskich obywatelach pochodzenia żydowskiego napiszemy w oddzielnym artykule.

Chciałbym wierzyć, że pan Gross zechce to światu szerzej nagłośnić!